Nie samymi inwestycjami żyła rodzina Bojarskich. W kwietniu 1883 roku Katarzyna Bojarska w celu wsparcia rozwoju powstałego z inicjatywy Kazimierza Lewickiego Muzeum Pszczelnicwa w Warszawie zakupiła jego udziały za kwotę 200 rubli. Rodzina interesowała się także działalnością Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie, którego Leon był członkiem. Dzięki wsparciu finansowemu członków organizowano wystawy i prezentacje prac polskich artystów, corocznie też losowano wśród sponsorów dzieła sztuki, np. Stańczyka Matejki.
Po ślubie zaczęły przychodzić na świat dzieci, zdarzały się potem dni, gdy bawiły się one z dziećmi wiejskimi czy też folwarcznymi. Pani Bojarska dając posiłki swym dzieciom, częstowała jedzeniem także dzieci służby dworskiej.*
Bojarscy mieli 8 dzieci:
1. Jadwiga Janina, ur. 1881 w Charsznicy,
2. Wanda Maria, ur. 1884 w Charsznicy, za Stanisławem Bzowskim, synem generała Władysława Bzowskiego, ślub 1905. Bzowscy posiadali folwark Lelusin w Częstochowie, dworek istnieje podobno do dnia dzisiejszego. Wanda była działaczką niepodległościową w okresie plebiscytu na Górnym Śląsku. Poświęcała się także działalności na rzecz dzieci i ludzi potrzebujących pomocy. Od 1939 roku należała do podziemia niepodległościowego, była kurierem do KG AK, w jej domu znajdował się konspiracyjny lokal dowódcy Podokręgu ZWZ Zagłębie. Wanda Bzowska „
nie znała granic w poświęceniu się działalności konspiracyjnej, mimo ciężkich przejść rodzinnych [...] była niestrudzoną opiekunką wszystkich szukających u niej schronienia, czy opieki.” Dzieci Wandy i Sanisława: Stanisław - oficer i pierwszy Komendant Tajnej Organizacji Wojskowej w Częstochowie, więzień Auschwitz; Janusz, lotnik, walczył w kampanii wrześniowej, potem w Anglii w 302 i 306 Dywizjonie Myśliwskim, odznaczony Krzyżem Virtuti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych; Helena, po mężu Solawa, w czasie wojny działała w konspiracji, osadzona w Ravensbruck, po wojnie więziona przez władze komunistyczne.**
3. Zofia Franciszka, ur. 1895 w Częstochowie, za Mieczysławem Wyganowskim. Współwłaścicielka majątku Aleksandrowo w gminie Miory (300 hektarów). Mąż jej od 1929 roku był dzierżawcą Marchocic, gdzie rodzina mieszkała aż do zakończenia wojny. Wyganowscy mieli zastaw na tym majątku za pożyczkę udzieloną Grabkowskim, m.in. dom w którym mieszkali i 23 morgi pola. Można powiedzieć, że byli właścicielami części Marchocic. Córka Zofii, Irena, współpracowała w czasie wojny z Armią Krajową.
4. Marianna Anna, ur. 1886 w Charsznicy.
5. Anna Katarzyna, ur. 1887 w Charsznicy.
6. Tadeusz Jan, ur. 1888 w Charsznicy, żonaty z Celiną Runge-Borowską, od 1917 roku w szeregach wojsk polskich, zawodowy oficer do 1936 roku. Po przejściu w stan spoczynku pracował w Zarządzie Głównym Ligi Morskiej i Kolonialnej. Powołany ponownie do służby wojskowej w 1939 roku uczestniczył w wojnie obronnej, więzień obozów w Arnswalde i Grossborn, zmarł w Sopocie.
7. Jan Józef Feliks, ur. 1891 w Charsznicy, żona Helena Brzozowska. Właściciel majątku Posadówka o powierzchni 116 ha w parafii Dmenin. Jego córka Halina przebywając w czasie wojny w Marchocicach współpracowała z Armią Krajową. W podziemiu działał także syn Jana – Zbigniew Bojarski, późniejszy profesor chemii specjalizujący się w krystalografii, prezes katowickiego oddziału Polskiej Akademii Nauk.
Jan Bojarski w 1927 roku współfinansował wydanie drukiem cyklu wykładów (audycji) Wacława Mileskiego, pod tytułem
Polska Filozofja Narodowa.
8. Aniela Kazimiera, ur. 1893 w Charsznicy, za Stanisławem Wyganowskim, współwłaścicielka majątku Aleksandrowo.
Z relacji majora Tadeusza Bojarskiego wynika, że w 1945 roku żyło jeszcze pięcioro jego rodzeństwa. Dwie siostry zmarły prawdopodobnie w dzieciństwie i pochowano je w grobie położonym w zachodniej części cmentarza parafialnego w Tczycy, w pobliżu grobów tczyckich dziedziców - Bukowskich i Dąmbskich. Miały o tym świadczyć dwie niewielkie metalowe trumny odnalezione w tym miejscu w 1940 roku. Z przekazów wiadomo, że grób ten odwiedzała Katarzyna Bojarska, gdy jeszcze mieszkała w Charsznicy. Na miejscu tym w 1940 roku został pochowany Julian Nowakowski z Jelczy, były pisarz gminy Tczyca.
Katarzyna ze Skórzewskich Bojarska po sprzedaży resztówki majątku przeniosła się do domu zlokalizowanego w pobliżu stacji Miechów. Niestety, nie wiadomo dokładnie gdzie i kiedy zmarli Leon i Katarzyna Bojarscy.
Stosunkowo szybka wyprzedaż ziemi mogła mieć przyczynę w słabościach właściciela do kosztownej zabawy - nawet w Monte Carlo - jak wynika z przekazów okolicznych mieszkańców. Jednak należy zaznaczyć, że Bojarscy przyczynili się do połączenia Charsznicy ze światem i do rozkwitu gospodarczego tej miejscowości, zapewniając jej mieszkańcom stabilizację i możliwość rozwoju na wiele dziesięcioleci.
_____________________
* Na podstawie informacji uzyskanych od pana Andrzeja Pałki.
** https://encyklopedia.czestochowa.pl/hasla/bzowska-z-bojarskich-wanda-maria,